نمايش كُلُنل

نمیدانم اتفاقي ست يا وسواسي از حضور كه در هر سِمَت، نامشان قرار ميگيردطراحي لباس و طراحي صحنه شان تحسين برانگيز ميشودروي صحبتم با نام جناب پاكدل است اما ارشدشان، استادشاندر حال انتخاب برنامه اي بودم براي تماشاليست بازيگران را نگاهي انداختمجنابان و بانو)؛)حسين پاكدلاتابك نادريمونا فرجادهمينطور به به و چهچه از اين چينشتا به شهرام حقيقت دوست رسيدمديگه مطمئن شدم كه هر "نه" را براي همراهي راضي خواهم كردنه اينكه بازيگر محبوبم باشند يا نباشند و علاقه شخصي مطرح باشداز اين جهت كه تركيبي كه ميخواستم روي صحنه ببينم مطمئنأ چشمگير خواهند بود و هر نقصي را ميپوشانندو همين هم شدنقص كه نيافتمفقط لذت برديم و آمدم كههر "نه" را به همراهي راضي كنماگر با تئاتر ميونه اي ندارياگه حوصله ت از اجراهاي ضعيف سر رفتحتما حتماكلنل رو ببينبرچسب‌ها: هنر, نقد, تئاتر, نمایش نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

دراز کشیده بودم. لحاف رو دور خودم پیچیده بودم که مثلا خوابم. یه سوراخ درست کردم تا ببینم بیرون چه خبره. نفسم داشت بند میومد. یه نفس عمیق کشیدم. گفت بیداری؟ نباید نفس عمیق می کشیدم. آدمی که خوابه حرکاتش آرومه. اینو گوسفند هم می فهمه، من نفهمیدم. با مهربونی گفت بیا صبحونه حاضره. میز رو داشت میچید. از تو سوراخ نگاه کردم. در یخچال رو می دیدم که باز شد. با خونسردی شعر مورد علاقمو می خوند. می خواست موقع بیدار شدن خوش اخلاق باشم. غلت زدم تا بهتر ببینم چیکار می کنه. همیشه همین کارو می کرد. از خرابکاری هام عصبانی نمی شد. خونسرد بود. هیچ وقت لازم نبود حرفی بزنم. با یک نگاه می فهمید چه خبره. از دستش لجم می گرفت. چرا دعوام نمی کرد. چرا داد نمی زد. چرا مثل همه باهام قهر نمی کرد. می دونستم دارم بدقلقی می کنم. اما دست خودم نبود ازش خجالت می کشیدم. به خاطر خوبیهاش. دستش رو روی شونم گذاشت. غر زدم که مثلا خوابم. سرم رو بوسید و از اتاق بیرون رفت. یه سوراخ پایین لحاف درست کردم. نور از زیر لحاف اومد تو. بخاطر من از همه چیزش گذشته بود. آرزوهاش با آرزوهای من یکی شده بود. با افتخار موقع تولدم روی امیدهاش مهر آبی زده بود "ثبت با سند برابر است". حالا من روی امیدهای از دست رفته اش مهر قرمز می زدم "باطل شد". نمی دونستم چطوری باید جواب این همه فداکاریش رو بدم. اگر این شدم و به اینجا رسیدم بخاطر اون بود. نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

  دو دلقک و نصفی کاری از جلال تهرانیبازیگران: مازیار تهرانی، سهراب حسینی، آذین رئوف آذر و دی ماه سال جاری. سالن اصلی تئاتر شهر سامانه فروش بلیط tiwall.com جلال تهرانی با همراهی مکتب تهران که به تازگی از پوستر نمایش خود رونمایی کرده است، در رویکردی جذاب، چالش برانگیز و مهیج برای اهل قلم، فراخوانی تحت عنوان #من_کی_ام، در فضای مجازی به راه انداخته است.. به این ترتیب که مکتب تهران از مخاطبین و علاقه مندان دعوت کرده برای مشارکت در تئاتر «دو دلقک و نصفی» به کارگردانی جلال تهرانی یک متن درباره خود در قالب صوتی، نوشته و یا تصویری (با یک لباس یا المان قرمز) با هشتگ #من_کی_ام و @maktabetehran در اینستاگرام خود به اشتراک بگذارند. متون برگزیده در بخشی از اجرای دو دلقک و نصفی در سالن اصلی تئاترشهر بر روی صحنه «توسط خود شما» اجرا میشوند.برچسب‌ها: هنر, نقد, تئاتر, نمایش, جلال تهرانی نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

روزِ گااريادم آرد كودكي تابلوي چوبيدست در دست دايياشاره اش به قاب و صدايش كنارِ گوشم؛ تا شقايق هست زندگي باايد كرد و بارها برايم تكرارُ بعد معني اش ميكرد كه اينجا نوشتهتا تو هستي زندگي باايد كردتوشقايقو من خود را سرِ نخي ميافتم از يك زندگي كه بايد جستجويش كنمبا خود كلنجار ميرفتم كه چرا من ؟مگر #من_کی_ام ؟هنوز هم به آن روزها مي انديشم و برايم سوال هاستجادوي شعرش قلبم را تسخير كرده بود يا باور دايي به جانم افتاده بود ؟ كه اينگونه يك كودك را دغدغه مند از هويت خويش ساختبه دستانم نگاه ميكردم و ميپرسيدمدر تو چه قدرتي نهفته؟چه ها از دست تو برمي آيد؟بعدتر هرازگاهي كودكانهعاجز از خواندنسرك ميكشيدم به آن اتاق ومدتها چشم ميدوختم به تابلوي درختيسواد كه نداشتم اما با نگاهم ميخواندم و صدايم را جا ميدادم روي كلماتتا شقااا يق هست زندگي بااايد كردحال ديگر من نه آن كودكِ بيسوادم كه اينمنمزهراقلبم گواه ميدهدمندو تن نيستمنامم را بر من گذارندن بي آنكه بدانند كيستمهم حرمت نامم زندگي كردم اما خودِ خود را به نام ديگر شناختم(پس گلويي صاف ميكنم و برايت ميگويم)آهااااي زندگياين منمشقايقگلي هميشه عاشقكه در شعر نيافتم معني اش راسرِ نخ را شناختمبمان و زندگي كن تا هستمپس مسئوليتم دو چندان استبايد خوب بمانم و البته شاادابهمچون گلكه ميرود اما بويش بجاي ميماند..برچسب‌ها: هنر, نقد, تئاتر, نمایش نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

مدت هاست شاهد قهر مخاطبان با تلويزيون هستيم، حقا كه اين قهر اساسأ به علت ضعف پروژه هاي اجرايي در سيماست، اين بين سريالي به پخش رسيده كه هربار به تماشايش مينشينم، اميدوارم همگان پاي تماشا بنشينند و اين برنامه قرباني قهر مخاطبان نشود. ليسانسه ها. به كارگرداني هنرمندِ اهل فكر، سروش صحت. با بازي درخشان بازيگراني كه غالبأ از تئاتر آمده اند: هوتن شكيبا، تبسم هاشمي حايري، كاظم سياحي، بهنام تشكر، محمدرضا كوهستاني، بيژن بنفشه خواه و...   اين تعريف و تمجديد از آن جهت درخور ليانسه ها قرار گرفته كه پس از سر و كله زدن با طنزهاي سخيفِ آفتابه به دست و كاراكترهاي دغل باز و دروغگو و پيراهن هاي مردانه گلگلي، حالا با طنزي با اصالت روبرو هستيم موسيقي متن آن هم آوازخوان هاي با اصالت است و نه دوپس دوپس هاي گوشخراش كه به باجِ الفاظِ ركيك، خنده هايي سطحي به لب مي آورد. داستان پرداز دغدغه اش خندان به قيمت شوخي هاي جنسي نبوده و ثابت كرده با دوري از الفاظ جنسي و تاكيد بر اَفعالي كه منظورهاي جنسي در آن نهفته است، ميتوان خنداند. جناب سياح، براي خلق مردي معتاد، دست به دامنِ شين هاي كلام كه گاهي ممكن است از دست در برود و سين، شين نشود، نشد، غلو نميكند و استخوان بدنش رو مچاله نمیکند، او به سادگي نقش يك معتاد را به بازي آورده. کاش آنطور که لایق است، دیده شوند. نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

به نام خدا با عرض سلام و ادب بعنوان اولین مطلب لازم دانستیم رویکردی که در سه شنبه طوری در پیش داریم را با شما عزیزان در میان بگذاریم از آنجا که وبلاگ توسط علاقه مندان حوزه هنر به ویژه سینما تشکیل یافته و در این حوزه علاقه خود را در بیان نقدهای نمايش كُلُنل...ادامه مطلب

نمايش كُلُنل...

همینجوری که داشت فیلم ها رو زیر و رو میکرد، اشاره کردم به یکیشون: « این چطوره؟» شونه هاش رو بالا انداخت و گفت: من رو که خیلی درگیر کرده بود، اگر درگیرش نشی، فیلم خوبیه. چطور میشه درگیر داستانی نشد که تلنگرهاش آدم ها رو به خودشون میاره. فیلم مثل نمايش كُلُنل...ادامه مطلب